Πολιτικές θέσεις Διαφωτισμού

Πολιτικές θέσεις Διαφωτισμού. Αμερικανική Επανάσταση Γαλλική Επανάσταση Ελληνική Επανάσταση.

ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. Τα αίτια της αμερικανικής επανάστασης ■ Η δυσφορία των αναπτυγμένων οικονομικά αποικιών για την κηδεμονία της Αγγλίας. ■ Η απαγόρευση της Αγγλίας να εκμεταλλευτούν οι άποικοι τα νέα εδάφη που είχε καταλάβει στην αμερικανική ήπειρο ■ Η επιβολή νέων φόρων από την Αγγλία.

Τα γεγονότα που οδήγησαν στη Διακήρυξη της Aνεξαρτησίας.

Αμερικανική Ανεξαρτησία. Το Προοίμιο της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας συνέταξαν οι Ρούσβελτ και Φραγκλίνος (4 Ιουλίου 1776) Επηρεασμένο από τις πολιτικές θέσεις του Διαφωτισμού Το Σύνταγμα των ΗΠΑ (1787) ανακήρυξε τη χώρα ομοσπονδία πολιτειών και βασίστηκε στην αρχή της διάκρισης των εξουσιών..

Προοίμιο Αμερικανικής Ανεξαρτησίας. ΣΕ ΣΥΝΟΔΟ, 4 ΙΟΥΛΙΟΥ 1776 Η ομόφωνη Διακήρυξη των δεκατριών ενωμένων Πολιτειών της Αμερικής [...] Όταν όμως μια μακρά σειρά καταχρήσεων και σφετερισμών, συνεχώς με τον ίδιο σκοπό, μαρτυρά πλεκτάνη υποταγής [του Λαού] στον απόλυτο Δεσποτισμό, είναι δικαίωμά του, είναι καθήκον του, να αποτινάξει τέτοια Κυβέρνηση και να εγκαθιδρύσει νέους Φύλακες για τη μελλοντική του ασφάλεια. h ttps://el.wikisource.org/wiki/Διακήρυξη_της_Ανεξαρτησίας_των_ΗΠΑ.

Γαλλική Επανάσταση. Αίτια – Παλαιό Καθεστώς Η Γαλλική κοινωνία ήταν διαχωρισμένη σε τρεις τάξεις με κριτήριο την καταγωγή και τα προνόμια. Οι ανώτεροι κληρικοί που αποτελούσαν το 0,5% του συνολικού πληθυσμού και οι ευγενείς που αντιπροσώπευαν το 1,5% του πληθυσμού είχαν πολλά προνόμια και δε φορολογούνταν . Η τρίτη τάξη (αστοί, αγρότες και εργάτες): αποτελούσαν το 98 % του πληθυσμού . Είχαν πολλές υποχρεώσεις και πλήρωναν το σύνολο των φόρων ..

Γεγονότα. Στη Συνέλευση των Γενικών Tάξεων η «τρίτη τάξη» απαίτησε μεταρρυθμίσεις , αλλά ο βασιλιάς ζήτησε νέους φόρους. Οι αντιπρόσωποι της τρίτης τάξης συγκεντρώθηκαν στην αίθουσα του σφαιριστηρίου και ορκίστηκαν (ο «όρκος του σφαιριστηρίου ») να δώσουν Σύνταγμα στη Γαλλία Κατάληψη της Βαστίλης (14 Ιουλίου 1789) – Εθνική Γιορτή της Γαλλίας Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Διακήρυξη των Διακαιωμάτων του Ανθρώπου. Άρθρο 1 - Οι άνθρωποι γεννιούνται καί παραμένουν ελεύθεροι, με ίσα δικαιώματα. Κοινωνικές διακρίσεις γίνονται μόνο με γνώμονα το κοινό συμφέρον. Άρθρο 2 - Σκοπός κάθε πολιτικής ένωσης αποτελεί η διατήρηση των φυσικών και απαράγραπτων δικαιωμάτων του ανθρώπου. Τα δικαιώματα αυτά είναι η ελευθερία, η ιδιοκτησία, η ασφάλεια και η αντίσταση στη βία. Άρθρο 11 - Η ελεύθερη ανταλλαγή σκέψεων και ιδεών είναι ένα από τα πολυτιμότερα δικαιώματα του ανθρώπου. Επομένως, κάθε πολίτης έχει τη δυνατότητα να ομιλεί, να γράφει, και να τυπώνει τα έργα του ελεύθερα, αρκεί να μην κάνει κατάχρηση αυτής της ελευθερίας σε περιπτώσεις που ορίζονται σαφώς από το νόμο Άρθρο 17 - Επειδή η ιδιοκτησία είναι ένα απαραβίαστο και ιερό δικαίωμα κανείς δεν μπορεί να τη στερηθεί παρά μόνο σε περίπτωση δημόσιας ανάγκης που έχει καθορισθεί από το νόμο και φυσικά με την προϋπόθεση να καταβληθεί προηγουμένως στον κάτοχο μια δίκαιη αποζημίωση..

Νεοελληνικός Διαφωτισμός. Ο ελληνισμός, μέσω αρχικά των παροικιών, ήρθε σε επαφή με τις ιδέες του Διαφωτισμού. Οι έμποροι και οι Έλληνες ταξιδιώτες έγιναν οι φορείς διάδοσης αυτών των ιδεών στον ελληνικό χώρο. Η εκπαίδευση συνδέθηκε με τον αγώνα για την ελευθερία . Ρήγα Φεραίος και Αδαμάντιος Κοραής είναι οι κυριότεροι εκπρόσωποι του Νεοελληνικού Διαφωτισμού Το έργο του Ρήγα Φεραίου Νέα Πολιτική Διοίκηση ήταν επηρεασμένο από τις ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης και του Διαφωτισμού.

Νέα Πολιτική Διοίκησις – Ρήγα Φεραίου. 2. Τα φυσικά δίκαια είναι: πρώτον το να είμεθα όλοι Ίσοι και όχι ο ένας ανώτερος από τον άλλον· δεύτερον να είμεθα ελεύθεροι, και όχι ο ένας σκλάβος του αλλουνού· τρίτον να είμεθα σίγουροι εις την ζωήν μας και κανένας να μην ημπορή να μας την πάρη αδίκως και κατά την φαντασίαν του· και τέταρτον, τα κτήματα οπού έχομεν κανένας να μην ημπορή να μας τα εγγίξη, αλλ’ να είναι εδικά μας και των κληρονόμων μας. 3. Όλοι οι άνθρωποι, Χριστιανοί και Τούρκοι, είναι Ίσοι. [...] Π . Κιτρομηλίδη (επιμ.), Ρήγα Βελεστινλή, Άπαντα τα σωζόμενα , Βουλή των Ελλήνων, Αθήνα 2000, τόμ. 5, σ. 36..